کلیدخوردن داعشی گری سیاسی!

هر چند این تهدید خشونت‌بار خرازی به محاربه برای جلوگیری از بازنگشتن احمدی نژاد، در رسانه‌ها بازتاب‌های بعضاً انتقادآمیزی داشت، اما خرازی از رو نرفت، و این بار هم با ترس از جدی شدن مطالبه عمومی مردم برای بازگشت احمدی‌نژاد، چندین بار از «خون دادن» برای «برنگشتن احمدی‌نژاد» سخن گفت. در جدیدترین این گونه سخنان، خرازی شنبه ۲۳ آبان در مناظره‌ با حجت الاسلام رسایی در مشهد اظهار داشت: «این موضوع مشخص است که ما با بازگشت احمدی‌نژاد مخالفیم و حاضریم برای برنگشتن وی خون دهیم اگر به دولت قبل توجه کنید، تفکرات این دولت انحراف ایجاد کرد و اگر علما سکوت خود را نمی‌شکستند انحرافی خطرناک جامعه را تهدید می‌کرد». [۲]

«خون ریختن» در مفاهیم حقوقی، معنایی مترادف اعتدال‌گرایی و مسالمت‌جویی که امروز خرازی داعیه‌اش را دارد نمی‌دهد بلکه هم‌ردیف «محاربه»، «اعلام جنگ» و «اقدامات خشونت‌آمیز تروریستی» تلقی می‌شود. هر چند خرازی گمان می‌کند که با طرح عبارت «خون دادن» تهدید خود علیه آرامش و امنیت کشور را تلطیف می‌کند، اما واضح است که «خون دادن» در عرصه مبارزه، همواره با «خون ریختن» همراه است و این رفتار و گفتار ناشایست خرازی صراحتاً تحریک به جنگ و کشتار است. موضوعی که در قانون مجازات اسلامی مستقلاً مورد حکم قرار گرفته و برای تحریک و اغوای مردم به جنگ و کشتار یکدیگر، در ماده ۵۱۲ قانون مجازات اسلامی مجازات یک تا پنج سال حبس در نظر گرفته شده است:[۳]

 ماده ۵۱۲ـ هر کس مردم را به قصد برهم زدن امنیت کشور به جنگ و کشتار با یکدیگر اغوا یا تحریک کند صرفنظر از اینکه موجب قتل و غارت بشود یا نشود به یک تا پنج سال حبس محکوم می‌گردد.
حال سئوال این است که مگر تفکر جریاناتی چون وهابیت تکفیری و داعش چیست؟ آن‌ها هم معتقد به «اصلاح با خون» هستند، و می‌خواهند به زعم خود با «خون دادن» جامعه را اصلاح کنند. محاربه و اعلام جنگ این گروه‌ها با شیعیان نیز نشات گرفته از همین تفکر مریض است که معتقدند شیعیان منحرف از دین بوده و برای اصلاح، مبارزه با آن‌ها حتی با «خون دادن» و «انتحار» نه تنها عمل جایزی می باشد بلکه مستحب است! اما نتیجه این تفکر چیست؟ آیا داعشیان دستاوردی جز قتل و غارت و کشتار داشته‌اند؟ آیا جز این است که امروز بیشترین تعداد از پیروان واقعی اسلام ناب محمدی (ص) توسط پیروان همین اندیشه‌های تکفیری به شهادت می‌رسند؟ واقعیت این است که افراطیون برای از میان برداشتن مخالفین خود دست به تهدید، ارعاب و کشتار آنها زده و چون موفق به رویارویی با مخالفین در عرصه اندیشه نمی شوند به جنگ و محاربه روی می‌آورند.

بنابراین رجوع به قانون روشن می‌کند که باید تهدید صادق خرازی به محاربه را جدی گرفت، چرا که این دستور تشکیلاتی که ابتدا در همایش تشکیلاتی ندا بیان شده و بیان مکرر آن از سوی خرازی، نشان از جدی بودن تشکیلات ندا در اجرای این دستور دارد. اصطلاح‌نامه جامع علوم اسلامی[۴] در تبیین نقش تحریک مردم به جنگ و کشتار بیان می‌دارد: جرم تحریک و اغوای مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر نیز یک نوع معاونت است که در قانون مجازات اسلامی مستقلاً مورد حکم قرار گرفته است. زیرا در این قبیل موارد مردم از محرّک و اغوا کننده تبعیت می‌کنند و آنها در واقع مسبب اصلی ارتکاب جرم می‌باشند.

منبع: 9 دی